употребля́ть несов.
1. (использовать) скарысто́ўваць, выкарысто́ўваць;
употребля́ть свобо́дное вре́мя на чте́ние скарысто́ўваць (выкарысто́ўваць) во́льны час для чыта́ння;
употребля́ть с по́льзой скарысто́ўваць (выкарысто́ўваць);
употребля́ть в де́ло выкарысто́ўваць;
2. (применять) ужыва́ць;
употребля́ть стари́нные выраже́ния ужыва́ць старасве́цкія вы́разы;
он не употребля́ет спиртны́х напи́тков ён не ўжыва́е спіртны́х напо́яў;
употребля́ть власть ужыва́ць ула́ду;
3. (тратить) тра́ціць;
◊
употребля́ть во зло дове́рие злоўжыва́ць даве́рам;
употребля́ть все уси́лия прыклада́ць усе́ намага́нні;
употребля́ться
1. (использоваться) скарысто́ўвацца, выкарысто́ўвацца, ужыва́цца;
стрептомици́н употребля́ется при лече́нии туберкулёза стрэптаміцы́н ужыва́ецца пры лячэ́нні туберкулёзу;
2. страд. скарысто́ўвацца, выкарысто́ўвацца; ужыва́цца; тра́ціцца; см. употребля́ть.
упра́ва в разн. знач. упра́ва, -вы ж.;
найти́ упра́ву разг. знайсці́ ўпра́ву;
на него́ нет упра́вы разг. на яго́ няма́ ўпра́вы;
городска́я упра́ва ист. гарадска́я ўпра́ва;
зе́мская упра́ва ист. зе́мская ўпра́ва.
управде́л м., разг. и управдела́ми нескл. (управля́ющий дела́ми) кіраўні́к спраў.
управдо́м (управля́ющий до́мом, дома́ми) домакіраўні́к, -ка м., кіраўні́к до́ма (дамо́ў).
управи́тель уст.
1. (учреждения, хозяйства) кіраўні́к, -ка́ м.; (заведующий) зага́дчык, -ка м.; (администратор) адміністра́тар, -ра м.;
2. (имения) акано́м, -ма м.
упра́виться сов., разг.
1. (кончить работу, справиться с работой) упра́віцца, ухадзі́цца;
упра́виться с рабо́той упра́віцца (ухадзі́цца) з рабо́тай;
2. (одолеть) спра́віцца, упра́віцца;
с ним ника́к не упра́виться з ім нія́к не спра́віцца (не ўпра́віцца).
управле́ние
1. (действие) кірава́нне, -ння ср.;
2. (учреждение) упраўле́нне, -ння ср., кіраўні́цтва, -ва ср.;
3. грам. кірава́нне, -ння ср.;
управле́нческий кіраўні́цкі;
управле́нческий аппара́т кіраўні́цкі апара́т;
управле́нческие расхо́ды выда́ткі кіраўні́цкія (на кіраўні́цтва);
управля́емость кіру́емасць, -ці ж.;