вы́ковырнуть сов., однокр., разг. вы́калупнуць;
вы́ковырянный вы́калупаны;
вы́ковырять сов., разг. вы́калупаць, вы́калупіць.
выкола́чивание
1. выбіва́нне, -ння ср.;
2. выця́гванне, -ння ср.;
3. выбіва́нне, -ння ср.; см. выкола́чивать;
выкола́чивать несов.
1. выбіва́ць;
2. перен. (получать путём принуждения) разг. выця́гваць;
3. перен. (зарабатывать) прост. выганя́ць, выбіва́ць; см. вы́колотить;
выкола́чиваться страд.
1. выбіва́цца;
2. выця́гвацца;
3. выганя́цца, выбіва́цца; см. выкола́чивать.
выкола́шивание каласава́нне, -ння ср.; (колоса) выплыва́нне, -ння ср.;
выкола́шиваться несов., с.-х. каласава́ць; выплыва́ць.
вы́колоситься сов., с.-х. вы́каласаваць; вы́плыць.
вы́колотить сов.
1. вы́біць, мног. павыбіва́ць; (снопы — обычно) абабі́ць, вы́калаціць;
2. перен. (получить путём принуждения) разг. вы́цягнуць, мног. павыця́гваць;
3. перен. (заработать) прост. вы́гнаць, вы́біць;
◊
вы́колотить дурь из головы́ вы́біць дур з галавы́.