Verbum

оттяга́ть сов., разг. адсудзі́ць, адцяга́ць.

оття́гивание в разн. знач. адця́гванне, -ння ср.

оття́гивать несов.

1. в разн. знач. адця́гваць;

2. (натруживать) навярэ́джваць; см. оттяну́ть;

оття́гиваться страд. адця́гвацца.

оття́жка ж.

1. (действие) спец. адця́гванне, -ння ср., адця́жка, -кі ж.;

оття́жка шин техн. адця́гванне (адця́жка) шын;

2. (замедление, проволочка) адця́жка, -кі ж., адця́гванне, -ння ср.;

оття́жка в реше́нии вопро́са адця́жка (адця́гванне) у вырашэ́нні пыта́ння;

3. воен., спорт. адця́жка, -кі ж.;

уда́рить с оття́жкой уда́рыць з адця́жкай;

4. (трос) мор. адця́жка, -кі ж.;

оттяжно́й мор. адцяжны́.

оття́нутый адця́гнуты, мног. паадця́гваны;

оттяну́ть сов.

1. в разн. знач. адцягну́ць, мног. паадця́гваць;

оттяну́ть ло́дку адцягну́ць ло́дку;

оттяну́ть болт адцягну́ць бо́лт;

оттяну́ть войска́ адцягну́ць во́йскі;

оттяну́ть реше́ние адцягну́ць рашэ́нне;

2. (натрудить) наверадзі́ць;

оттяну́ть ру́ку чемода́ном наверадзі́ць руку́ чамада́нам;

оттяну́ться адцягну́цца.

оття́панный адсе́чаны, адця́ты;