о́хабень ист. о́хабень, -бня м.
оха́живание
1. дба́нне, -ння ср.; заляца́нне, -ння ср.;
2. дагаджа́нне, -ння ср., паддо́брыванне, -ння ср.;
3. прыру́чванне, -ння ср.; утаймо́ўванне, -ння ср.; прыла́шчванне, -ння ср.; см. оха́живать 1—3;
оха́живать несов.
1. (проявлять заботу о ком-, чём-л.) разг. клапаці́цца, дбаць; (ухаживать за кем-, чем-л.) заляца́цца (да каго);
2. (льстя, угождать) разг. дагаджа́ць, паддо́брывацца;
3. (приручать) разг. прыруча́ць; утаймо́ўваць; прыла́шчваць;
4. (бить, сечь) прост. пе́рыць, лупцава́ць, лупі́ць.
оха́ивание ж. ганьбава́нне, -ння ср., абгаво́рванне, -ння ср.;
оха́ивать несов., разг. га́ніць, абгаво́рваць;
оха́иваться страд. га́ніцца, абгаво́рвацца.
оха́льник м., прост. наха́бнік, -ка м., наха́ба, -бы м. и ж.;
оха́льница ж., прост. наха́бніца, -цы ж., наха́ба, -бы м. и ж.;