Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отка́з м.

1. (действие по глаг. отказа́ть) адмо́ва, -вы ж.;

2. (действие по глаг. отказа́ться) адмаўле́нне, -ння ср.;

без отка́за а) спра́ўна, без адмо́вы, безадмо́ўна; б) (вволю, вдоволь) уво́лю, удо́сталь;

до отка́за да канца́, ко́лькі мажлі́ва;

отка́занный адмо́ўлены;

отказа́ть сов.

1. адмо́віць;

2. (завещать) уст. адпіса́ць; завяшча́ць;

3. (уволить) уст. зво́льніць;

4. (о механизме) пераста́ць дзе́йнічаць; стаць, сапсава́цца; см. отка́зывать;

отказа́ться адмо́віцца.

отка́зник адка́знік, -ка м.;

отка́зница адка́зніца, -цы ж.;

отка́знический адка́зніцкі;

отка́зничество адка́зніцтва, -ва ср.

отка́зывать несов.

1. адмаўля́ць;

отка́зывать в про́сьбе адмаўля́ць у про́сьбе;

отка́зывать себе́ в чём-л. адмаўля́ць сабе́ ў чым-не́будзь;

2. (завещать) уст. адпі́сваць;

3. (увольнять) уст. звальня́ць;

отка́зывать от ме́ста звальня́ць з ме́сца (з паса́ды);

4. (о механизме) перастава́ць дзе́йнічаць; станаві́цца, псава́цца;

мото́р отка́зывает мато́р стано́віцца (псуе́цца);

отка́зываться адмаўля́цца.