Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отчаёвничать сов., разг. адчаява́ць.

отча́иваться несов.

1. тра́ціць надзе́ю, адча́йвацца;

2. (решаться) разг. адча́йвацца, адва́жвацца, асме́львацца.

отча́л мор. адча́л, -лу м., мн. нет;

отча́ленный адча́лены; см. отча́лить 1;

отча́ливание

1. (отвязывание) мор. адча́льванне, -ння ср.;

2. (отплытие) адча́льванне, -ння ср., адплыва́нне, -ння ср.; ад’язджа́нне, -ння ср.;

отча́ливать несов.

1. (отвязывать) мор. адча́льваць;

2. (отплывать) адча́льваць, адплыва́ць; ад’язджа́ць;

отча́ливай! (убирайся) прост. адыдзі́!, адста́нь!, ідзі́ прэ́ч!;

отча́ливаться

1. (отвязываться) мор. адча́львацца;

2. (освобождаясь от причала, отплывать) адча́львацца, адплыва́ць, ад’язджа́ць;

3. страд. адча́львацца, адплыва́ць, ад’язджа́ць;

3. страд. адча́львацца; см. отча́ливать 1;

отча́лить сов.

1. (отвязать) мор. адча́ліць;

2. (отплыть) адча́ліць, адплы́сці, адплы́ць, ад’е́хаць;

отча́литься

1. (отвязаться) мор. адча́ліцца;

2. (освобождаясь от причала, отплыть) адча́ліцца, адплы́сці, адплы́ць, ад’е́хаць.

отча́сти нареч. частко́ва.