Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdefghjklłmnoprsśtwzźż.
aąbcdeęfghijklłmnoóprsśtuwyzźż

odosabniać

незак. адасабляць, аддзяляць

odosabniać się

незак. адасабляцца, аддзяляцца

odosobnić

зак. адасобіць, аддзяліць; ізаляваць

odosobnić się

зак. адасобіцца, аддзяліцца; ізалявацца

odosobnienie

odosobnieni|e

н.

1. (дзеянне) адасабленне; ізаляванне;

2. адасобленасць; ізаляванасць; адзінота; самота;

żyć w ~u — жыць адасоблена (у самоце)

odosobniony

1. адасоблены, ізаляваны;

2. спарадычны