Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdefghjklłmnoprsśtwzźż.
aąbcdeęfghijklłmnoóprsśtuwyzźż

odór, odoru

м. дрэнны пах; смурод; натха; тухлё

odpad, ~u

м.

1. ~y мн. адыходы; адкіды;

2. перан. адсеў (кандыдатаў)

odpadać

odpada|ć

незак.

1. адпадаць, адвальвацца;

ręce mi ~ją перан. у мяне рукі адвальваюцца (ад стомы);

2. перан. адсейвацца, адсявацца; не брацца ў разлік;

kto/co odpadać — хто/што не лічыцца (не бярэцца ў разлік, адпадае)

odpadki

мн.

1. адкіды; адходы; адыходы;

odpadki użytkowe — адыходы, прыдатныя для карыстання; другасная сыравіна;

odpadki w produkcji — адыходы пры вытворчасці

2. смецце; абіркі (шалупінне і да т.п.)

odpadnięcie

н.

1. адпадзенне, адпаданне;

2. перан. адлучэнне, аддзяленне

odpakować

зак. распакаваць

odpalać

незак.

1. запальваць (ад чаго);

odpalać papierosa — прыкурваць ад іншай папяросы;

2. страляць

odparcie

н.

1. адпор;

2. адбіццё, адбіванне;

odparcie ataku — адбіццё (адбіванне) атакі

odparować

I зак. перан.

адбіць, парыраваць

II зак.

1. выпарыць;

2. адпарыць

odparowywać

I незак. перан.

адбіваць, парыраваць

II незак.

1. выпарваць;

2. адпарваць