Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdefghjklłmnoprsśtwzźż.
aąbcdeęfghijklłmnoóprsśtuwyzźż

odbudowa

odbudow|a

ж. адбудаванне, аднаўленне;

okres ~y — аднаўленчы перыяд

odbudować

зак. адбудаваць, аднавіць

odbudowywać

незак. адбудоўваць, аднаўляць

odburknąć

зак. буркнуць [у адказ]

odbyć

зак.

1. здзейсніць; правесці; ажыццявіць;

2. адбыць; прайсці;

odbyć praktykę (w fabryce) — прайсці практыку (на фабрыцы);

odbyć wartę — адбыць (адстаяць) варту;

odbyć służbę wojskową — адслужыць у войску

odbyć się

зак. адбыцца

odbyt, ~u

м.

1. уст. попыт, збыт;

odbyt na towar — попыт на тавар;

2. анат. задні праход

odbytnica

ж. анат. прамая кішка

odbyty

які адбыўся

odbywać

незак.

1. рабіць, ажыццяўляць, праводзіць;

2. адбываць, праходзіць;

гл. odbyć