odbębnić
зак.
1. адбарабаніць; выканаць на барабане;
2. перан. разм. адбубніць; адрабіцца; зрабіць абы з рук
odbicie
odbici|e
н.
1. адбіццё;
kąt ~a фіз. вугал адбіцця;
2. адлюстраванне, адбітак;
~e rzeczywistości — адлюстраванне рэчаіснасці;
teoria ~a філ. тэорыя адлюстравання;
3. перан. адбітак, след;
~e czasu — адбітак (след) часу;
4. водгук, водгулле;
5. навіг. адчальванне, адплыванне
odbić
зак.
1. адбіць;
odbić cios — адбіць (парыраваць) удар;
2. адлюстраваць, адбіць;
3. палігр. аддрукаваць;
4. навіг. адчаліць;
odbić dziewczynę (chłopaka) — адбіць у каго дзяўчыну (хлопца)
odbić się
odbi|ć się
зак.
1. адбіцца, адскочыць;
piłka się ~ła — мяч адскочыў (адбіўся);
2. адлюстравацца, адбіцца;
w wodzie ~ł się blask księżyca — у вадзе адлюстравалася (адбілася) святло месяца;
~ć się głośnym echem — адбіцца моцным рэхам;
3. адпіхнуцца;
4. навіг. адчаліць;
5. безас. адрыгнуцца;
~ło mu się — яму адрыгнулася
odbiec
odbie|c
зак.
1. адбегчы; адысці;
2. адхіліцца;
autor ~gł od tematu — аўтар адступіў (адышоў, адхіліўся) ад тэмы
odbiegać
незак.
1. адбягаць, адыходзіць;
2. адхіляцца;
odbiegać od tematu — адхіляцца ад тэмы
odbierać
незак.
1. co komu адбіраць што, у каго;
2. атрымліваць
odbijać
незак.
1. адбіваць;
2. адлюстроўваць, адбіваць;
3. палігр. аддрукоўваць;
4. навіг. адчальваць;
odbijać na kim swój gniew — зрываць на кім свой гнеў;
гл. odbić
odbijać się
незак.
1. адбівацца; адскокваць;
2. адлюстроўвацца, адбівацца;
3. безас. адрыгвацца;
гл. odbić się
odbiorca
м.
1. атрымальнік; адрасат;
odbiorca ładunku — грузаатрымальнік;
2. пакупнік