Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
веёімоуыьэюя

дзянні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзянні́к дзеннікі́
Р. дзенніка́ дзенніко́ў
Д. дзенніку́ дзенніка́м
В. дзянні́к дзеннікі́
Т. дзенніко́м дзенніка́мі
М. дзенніку́ дзенніка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзянні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзянні́ца дзянні́цы
Р. дзянні́цы дзянні́ц
Д. дзянні́цы дзянні́цам
В. дзянні́цу дзянні́цы
Т. дзянні́цай
дзянні́цаю		 дзянні́цамі
М. дзянні́цы дзянні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзянны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзянны́ дзянна́я дзянно́е дзянны́я
Р. дзянно́га дзянно́й
дзянно́е		 дзянно́га дзянны́х
Д. дзянно́му дзянно́й дзянно́му дзянны́м
В. дзянны́ (неадуш.)
дзянно́га (адуш.)		 дзянну́ю дзянно́е дзянны́я (неадуш.)
дзянны́х (адуш.)
Т. дзянны́м дзянно́й
дзянно́ю		 дзянны́м дзянны́мі
М. дзянны́м дзянно́й дзянны́м дзянны́х

Крыніцы: piskunou2012.

дзяншчы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзяншчы́к дзеншчыкі́
Р. дзеншчыка́ дзеншчыко́ў
Д. дзеншчыку́ дзеншчыка́м
В. дзеншчыка́ дзеншчыко́ў
Т. дзеншчыко́м дзеншчыка́мі
М. дзеншчыку́ дзеншчыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзяншчы́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзяншчы́цкі дзяншчы́цкая дзяншчы́цкае дзяншчы́цкія
Р. дзяншчы́цкага дзяншчы́цкай
дзяншчы́цкае		 дзяншчы́цкага дзяншчы́цкіх
Д. дзяншчы́цкаму дзяншчы́цкай дзяншчы́цкаму дзяншчы́цкім
В. дзяншчы́цкі (неадуш.)
дзяншчы́цкага (адуш.)		 дзяншчы́цкую дзяншчы́цкае дзяншчы́цкія (неадуш.)
дзяншчы́цкіх (адуш.)
Т. дзяншчы́цкім дзяншчы́цкай
дзяншчы́цкаю		 дзяншчы́цкім дзяншчы́цкімі
М. дзяншчы́цкім дзяншчы́цкай дзяншчы́цкім дзяншчы́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

дзяньгу́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзяньгу́б дзяньгу́бы
Р. дзяньгу́ба дзяньгу́баў
Д. дзяньгу́бу дзяньгу́бам
В. дзяньгу́ба дзяньгу́баў
Т. дзяньгу́бам дзяньгу́бамі
М. дзяньгу́бе дзяньгу́бах

Крыніцы: piskunou2012.

дзяньгу́біць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзяньгу́блю дзяньгу́бім
2-я ас. дзяньгу́біш дзяньгу́біце
3-я ас. дзяньгу́біць дзяньгу́бяць
Прошлы час
м. дзяньгу́біў дзяньгу́білі
ж. дзяньгу́біла
н. дзяньгу́біла
Загадны лад
2-я ас. дзяньгу́б дзяньгу́бце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзяньгу́бячы

Крыніцы: piskunou2012.

дзяньгу́бка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзяньгу́бка дзяньгу́бкі
Р. дзяньгу́бкі дзяньгу́бак
Д. дзяньгу́бцы дзяньгу́бкам
В. дзяньгу́бку дзяньгу́бак
Т. дзяньгу́бкай
дзяньгу́бкаю		 дзяньгу́бкамі
М. дзяньгу́бцы дзяньгу́бках

Крыніцы: piskunou2012.

Дзяньгу́бка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дзяньгу́бка
Р. Дзяньгу́бкі
Д. Дзяньгу́бцы
В. Дзяньгу́бку
Т. Дзяньгу́бкай
Дзяньгу́бкаю
М. Дзяньгу́бцы

дзяньгу́бны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзяньгу́бны дзяньгу́бная дзяньгу́бнае дзяньгу́бныя
Р. дзяньгу́бнага дзяньгу́бнай
дзяньгу́бнае		 дзяньгу́бнага дзяньгу́бных
Д. дзяньгу́бнаму дзяньгу́бнай дзяньгу́бнаму дзяньгу́бным
В. дзяньгу́бны (неадуш.)
дзяньгу́бнага (адуш.)		 дзяньгу́бную дзяньгу́бнае дзяньгу́бныя (неадуш.)
дзяньгу́бных (адуш.)
Т. дзяньгу́бным дзяньгу́бнай
дзяньгу́бнаю		 дзяньгу́бным дзяньгу́бнымі
М. дзяньгу́бным дзяньгу́бнай дзяньгу́бным дзяньгу́бных

Крыніцы: piskunou2012.