Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
веёімоуыьэюя

дзяба́ць

‘дзяўбці каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзяба́ю дзяба́ем
2-я ас. дзяба́еш дзяба́еце
3-я ас. дзяба́е дзяба́юць
Прошлы час
м. дзяба́ў дзяба́лі
ж. дзяба́ла
н. дзяба́ла
Загадны лад
2-я ас. дзяба́й дзяба́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзяба́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

дзябё́ла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзябё́ла дзябё́лей -

Крыніцы: piskunou2012.

дзябё́ласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзябё́ласць
Р. дзябё́ласці
Д. дзябё́ласці
В. дзябё́ласць
Т. дзябё́ласцю
М. дзябё́ласці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзябё́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзябё́лы дзябё́лая дзябё́лае дзябё́лыя
Р. дзябё́лага дзябё́лай
дзябё́лае		 дзябё́лага дзябё́лых
Д. дзябё́ламу дзябё́лай дзябё́ламу дзябё́лым
В. дзябё́лы (неадуш.)
дзябё́лага (адуш.)		 дзябё́лую дзябё́лае дзябё́лыя (неадуш.)
дзябё́лых (адуш.)
Т. дзябё́лым дзябё́лай
дзябё́лаю		 дзябё́лым дзябё́лымі
М. дзябё́лым дзябё́лай дзябё́лым дзябё́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзява́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзява́юся дзява́емся
2-я ас. дзява́ешся дзява́ецеся
3-я ас. дзява́ецца дзява́юцца
Прошлы час
м. дзява́ўся дзява́ліся
ж. дзява́лася
н. дзява́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзява́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзява́ю дзява́ем
2-я ас. дзява́еш дзява́еце
3-я ас. дзява́е дзява́юць
Прошлы час
м. дзява́ў дзява́лі
ж. дзява́ла
н. дзява́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзява́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзяві́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзяві́ца дзяві́цы
Р. дзяві́цы дзяві́ц
Д. дзяві́цы дзяві́цам
В. дзяві́цу дзяві́ц
Т. дзяві́цай
дзяві́цаю		 дзяві́цамі
М. дзяві́цы дзяві́цах

Крыніцы: piskunou2012.

Дзяві́чкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дзяві́чкі
Р. Дзяві́чак
Дзяві́чкаў
Д. Дзяві́чкам
В. Дзяві́чкі
Т. Дзяві́чкамі
М. Дзяві́чках

дзяво́цкасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзяво́цкасць
Р. дзяво́цкасці
Д. дзяво́цкасці
В. дзяво́цкасць
Т. дзяво́цкасцю
М. дзяво́цкасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дзяво́цкая

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. дзяво́цкая дзяво́цкія
Р. дзяво́цкай дзяво́цкіх
Д. дзяво́цкай дзяво́цкім
В. дзяво́цкую дзяво́цкія (неадуш.)
Т. дзяво́цкай
дзяво́цкаю		 дзяво́цкімі
М. дзяво́цкай дзяво́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012.