дзяба́ць

‘дзяўбці каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзяба́ю дзяба́ем
2-я ас. дзяба́еш дзяба́еце
3-я ас. дзяба́е дзяба́юць
Прошлы час
м. дзяба́ў дзяба́лі
ж. дзяба́ла
н. дзяба́ла
Загадны лад
2-я ас. дзяба́й дзяба́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзяба́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)