Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-
авдезілмопрстуфшю

эквівака́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эквівака́цыя эквівака́цыі
Р. эквівака́цыі эквівака́цый
Д. эквівака́цыі эквівака́цыям
В. эквівака́цыю эквівака́цыі
Т. эквівака́цыяй
эквівака́цыяю		 эквівака́цыямі
М. эквівака́цыі эквівака́цыях

Крыніцы: piskunou2012.

эквівале́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эквівале́нт эквівале́нты
Р. эквівале́нту эквівале́нтаў
Д. эквівале́нту эквівале́нтам
В. эквівале́нт эквівале́нты
Т. эквівале́нтам эквівале́нтамі
М. эквівале́нце эквівале́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эквівале́нтна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
эквівале́нтна эквівале́нтней -

Крыніцы: piskunou2012.

эквівале́нтнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. эквівале́нтнасць
Р. эквівале́нтнасці
Д. эквівале́нтнасці
В. эквівале́нтнасць
Т. эквівале́нтнасцю
М. эквівале́нтнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эквівале́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эквівале́нтны эквівале́нтная эквівале́нтнае эквівале́нтныя
Р. эквівале́нтнага эквівале́нтнай
эквівале́нтнае		 эквівале́нтнага эквівале́нтных
Д. эквівале́нтнаму эквівале́нтнай эквівале́нтнаму эквівале́нтным
В. эквівале́нтны (неадуш.)
эквівале́нтнага (адуш.)		 эквівале́нтную эквівале́нтнае эквівале́нтныя (неадуш.)
эквівале́нтных (адуш.)
Т. эквівале́нтным эквівале́нтнай
эквівале́нтнаю		 эквівале́нтным эквівале́нтнымі
М. эквівале́нтным эквівале́нтнай эквівале́нтным эквівале́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эквідыста́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эквідыста́нтны эквідыста́нтная эквідыста́нтнае эквідыста́нтныя
Р. эквідыста́нтнага эквідыста́нтнай
эквідыста́нтнае		 эквідыста́нтнага эквідыста́нтных
Д. эквідыста́нтнаму эквідыста́нтнай эквідыста́нтнаму эквідыста́нтным
В. эквідыста́нтны (неадуш.)
эквідыста́нтнага (адуш.)		 эквідыста́нтную эквідыста́нтнае эквідыста́нтныя (неадуш.)
эквідыста́нтных (адуш.)
Т. эквідыста́нтным эквідыста́нтнай
эквідыста́нтнаю		 эквідыста́нтным эквідыста́нтнымі
М. эквідыста́нтным эквідыста́нтнай эквідыста́нтным эквідыста́нтных

Крыніцы: piskunou2012.

эквіініцыя́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эквіініцыя́льны эквіініцыя́льная эквіініцыя́льнае эквіініцыя́льныя
Р. эквіініцыя́льнага эквіініцыя́льнай
эквіініцыя́льнае		 эквіініцыя́льнага эквіініцыя́льных
Д. эквіініцыя́льнаму эквіініцыя́льнай эквіініцыя́льнаму эквіініцыя́льным
В. эквіініцыя́льны (неадуш.)
эквіініцыя́льнага (адуш.)		 эквіініцыя́льную эквіініцыя́льнае эквіініцыя́льныя (неадуш.)
эквіініцыя́льных (адуш.)
Т. эквіініцыя́льным эквіініцыя́льнай
эквіініцыя́льнаю		 эквіініцыя́льным эквіініцыя́льнымі
М. эквіініцыя́льным эквіініцыя́льнай эквіініцыя́льным эквіініцыя́льных

Крыніцы: piskunou2012.

эквілі́бр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эквілі́бр эквілі́бры
Р. эквілі́бра эквілі́браў
Д. эквілі́бру эквілі́брам
В. эквілі́бр эквілі́бры
Т. эквілі́брам эквілі́брамі
М. эквілі́бры эквілі́брах

Крыніцы: piskunou2012.

эквілібрава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. эквілібрава́нне
Р. эквілібрава́ння
Д. эквілібрава́нню
В. эквілібрава́нне
Т. эквілібрава́ннем
М. эквілібрава́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

эквілібрава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. эквілібру́ю эквілібру́ем
2-я ас. эквілібру́еш эквілібру́еце
3-я ас. эквілібру́е эквілібру́юць
Прошлы час
м. эквілібрава́ў эквілібрава́лі
ж. эквілібрава́ла
н. эквілібрава́ла
Загадны лад
2-я ас. эквілібру́й эквілібру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час эквілібру́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.