эквідыста́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эквідыста́нтны эквідыста́нтная эквідыста́нтнае эквідыста́нтныя
Р. эквідыста́нтнага эквідыста́нтнай
эквідыста́нтнае		 эквідыста́нтнага эквідыста́нтных
Д. эквідыста́нтнаму эквідыста́нтнай эквідыста́нтнаму эквідыста́нтным
В. эквідыста́нтны (неадуш.)
эквідыста́нтнага (адуш.)		 эквідыста́нтную эквідыста́нтнае эквідыста́нтныя (неадуш.)
эквідыста́нтных (адуш.)
Т. эквідыста́нтным эквідыста́нтнай
эквідыста́нтнаю		 эквідыста́нтным эквідыста́нтнымі
М. эквідыста́нтным эквідыста́нтнай эквідыста́нтным эквідыста́нтных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)