эклагізава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эклагізава́ны |
эклагізава́ная |
эклагізава́нае |
эклагізава́ныя |
| Р. |
эклагізава́нага |
эклагізава́най
эклагізава́нае |
эклагізава́нага |
эклагізава́ных |
| Д. |
эклагізава́наму |
эклагізава́най |
эклагізава́наму |
эклагізава́ным |
| В. |
эклагізава́ны (неадуш.)
эклагізава́нага (адуш.) |
эклагізава́ную |
эклагізава́нае |
эклагізава́ныя (неадуш.)
эклагізава́ных (адуш.) |
| Т. |
эклагізава́ным |
эклагізава́най
эклагізава́наю |
эклагізава́ным |
эклагізава́нымі |
| М. |
эклагізава́ным |
эклагізава́най |
эклагізава́ным |
эклагізава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
эклагізава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эклагізава́ны |
эклагізава́ная |
эклагізава́нае |
эклагізава́ныя |
| Р. |
эклагізава́нага |
эклагізава́най
эклагізава́нае |
эклагізава́нага |
эклагізава́ных |
| Д. |
эклагізава́наму |
эклагізава́най |
эклагізава́наму |
эклагізава́ным |
| В. |
эклагізава́ны (неадуш.)
эклагізава́нага (адуш.) |
эклагізава́ную |
эклагізава́нае |
эклагізава́ныя (неадуш.)
эклагізава́ных (адуш.) |
| Т. |
эклагізава́ным |
эклагізава́най
эклагізава́наю |
эклагізава́ным |
эклагізава́нымі |
| М. |
эклагізава́ным |
эклагізава́най |
эклагізава́ным |
эклагізава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
эклагі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эклагі́т |
эклагі́ты |
| Р. |
эклагі́ту |
эклагі́таў |
| Д. |
эклагі́ту |
эклагі́там |
| В. |
эклагі́т |
эклагі́ты |
| Т. |
эклагі́там |
эклагі́тамі |
| М. |
эклагі́це |
эклагі́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
эклампсі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эклампсі́чны |
эклампсі́чная |
эклампсі́чнае |
эклампсі́чныя |
| Р. |
эклампсі́чнага |
эклампсі́чнай
эклампсі́чнае |
эклампсі́чнага |
эклампсі́чных |
| Д. |
эклампсі́чнаму |
эклампсі́чнай |
эклампсі́чнаму |
эклампсі́чным |
| В. |
эклампсі́чны (неадуш.)
эклампсі́чнага (адуш.) |
эклампсі́чную |
эклампсі́чнае |
эклампсі́чныя (неадуш.)
эклампсі́чных (адуш.) |
| Т. |
эклампсі́чным |
эклампсі́чнай
эклампсі́чнаю |
эклампсі́чным |
эклампсі́чнымі |
| М. |
эклампсі́чным |
эклампсі́чнай |
эклампсі́чным |
эклампсі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
эклампсі́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
эклампсі́я |
| Р. |
эклампсі́і |
| Д. |
эклампсі́і |
| В. |
эклампсі́ю |
| Т. |
эклампсі́яй
эклампсі́яю |
| М. |
эклампсі́і |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эклампты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эклампты́чны |
эклампты́чная |
эклампты́чнае |
эклампты́чныя |
| Р. |
эклампты́чнага |
эклампты́чнай
эклампты́чнае |
эклампты́чнага |
эклампты́чных |
| Д. |
эклампты́чнаму |
эклампты́чнай |
эклампты́чнаму |
эклампты́чным |
| В. |
эклампты́чны (неадуш.)
эклампты́чнага (адуш.) |
эклампты́чную |
эклампты́чнае |
эклампты́чныя (неадуш.)
эклампты́чных (адуш.) |
| Т. |
эклампты́чным |
эклампты́чнай
эклампты́чнаю |
эклампты́чным |
эклампты́чнымі |
| М. |
эклампты́чным |
эклампты́чнай |
эклампты́чным |
эклампты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
экле́ктар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
экле́ктар |
экле́ктары |
| Р. |
экле́ктара |
экле́ктараў |
| Д. |
экле́ктару |
экле́ктарам |
| В. |
экле́ктар |
экле́ктары |
| Т. |
экле́ктарам |
экле́ктарамі |
| М. |
экле́ктары |
экле́ктарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
эклекты́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
эклекты́зм |
| Р. |
эклекты́зму |
| Д. |
эклекты́зму |
| В. |
эклекты́зм |
| Т. |
эклекты́змам |
| М. |
эклекты́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.