Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-
агдезікнрстухц

э́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. э́н э́н
Р. э́н э́н
Д. э́н э́н
В. э́н э́н
Т. э́н э́н
М. э́н э́н

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

энантыясемі́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. энантыясемі́я
Р. энантыясемі́і
Д. энантыясемі́і
В. энантыясемі́ю
Т. энантыясемі́яй
энантыясемі́яю
М. энантыясемі́і

Крыніцы: piskunou2012.

энантыятрапі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. энантыятрапі́зм
Р. энантыятрапі́зму
Д. энантыятрапі́зму
В. энантыятрапі́зм
Т. энантыятрапі́змам
М. энантыятрапі́зме

Крыніцы: piskunou2012.

энантыятро́пны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. энантыятро́пны энантыятро́пная энантыятро́пнае энантыятро́пныя
Р. энантыятро́пнага энантыятро́пнай
энантыятро́пнае		 энантыятро́пнага энантыятро́пных
Д. энантыятро́пнаму энантыятро́пнай энантыятро́пнаму энантыятро́пным
В. энантыятро́пны (неадуш.)
энантыятро́пнага (адуш.)		 энантыятро́пную энантыятро́пнае энантыятро́пныя (неадуш.)
энантыятро́пных (адуш.)
Т. энантыятро́пным энантыятро́пнай
энантыятро́пнаю		 энантыятро́пным энантыятро́пнымі
М. энантыятро́пным энантыятро́пнай энантыятро́пным энантыятро́пных

Крыніцы: piskunou2012.

энантэ́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. энантэ́ма энантэ́мы
Р. энантэ́мы энантэ́м
Д. энантэ́ме энантэ́мам
В. энантэ́му энантэ́мы
Т. энантэ́май
энантэ́маю		 энантэ́мамі
М. энантэ́ме энантэ́мах

Крыніцы: piskunou2012.

энатэ́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. энатэ́ра
Р. энатэ́ры
Д. энатэ́ры
В. энатэ́ру
Т. энатэ́рай
энатэ́раю
М. энатэ́ры

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

энатэ́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. энатэ́рны энатэ́рная энатэ́рнае энатэ́рныя
Р. энатэ́рнага энатэ́рнай
энатэ́рнае		 энатэ́рнага энатэ́рных
Д. энатэ́рнаму энатэ́рнай энатэ́рнаму энатэ́рным
В. энатэ́рны (неадуш.)
энатэ́рнага (адуш.)		 энатэ́рную энатэ́рнае энатэ́рныя (неадуш.)
энатэ́рных (адуш.)
Т. энатэ́рным энатэ́рнай
энатэ́рнаю		 энатэ́рным энатэ́рнымі
М. энатэ́рным энатэ́рнай энатэ́рным энатэ́рных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

энафта́льм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. энафта́льм
Р. энафта́льму
Д. энафта́льму
В. энафта́льм
Т. энафта́льмам
М. энафта́льме

Крыніцы: piskunou2012.

энгармані́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. энгармані́зм
Р. энгармані́зму
Д. энгармані́зму
В. энгармані́зм
Т. энгармані́змам
М. энгармані́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

энгармані́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. энгармані́чны энгармані́чная энгармані́чнае энгармані́чныя
Р. энгармані́чнага энгармані́чнай
энгармані́чнае		 энгармані́чнага энгармані́чных
Д. энгармані́чнаму энгармані́чнай энгармані́чнаму энгармані́чным
В. энгармані́чны (неадуш.)
энгармані́чнага (адуш.)		 энгармані́чную энгармані́чнае энгармані́чныя (неадуш.)
энгармані́чных (адуш.)
Т. энгармані́чным энгармані́чнай
энгармані́чнаю		 энгармані́чным энгармані́чнымі
М. энгармані́чным энгармані́чнай энгармані́чным энгармані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.