Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

эбані́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эбані́тавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эбані́тавы	эбані́тавая	эбані́тавае	эбані́тавыя
Р.	эбані́тавага	эбані́тавай эбані́тавае	эбані́тавага	эбані́тавых
Д.	эбані́таваму	эбані́тавай	эбані́таваму	эбані́тавым
В.	эбані́тавы (неадуш.) эбані́тавага (адуш.)	эбані́тавую	эбані́тавае	эбані́тавыя (неадуш.) эбані́тавых (адуш.)
Т.	эбані́тавым	эбані́тавай эбані́таваю	эбані́тавым	эбані́тавымі
М.	эбані́тавым	эбані́тавай	эбані́тавым	эбані́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эбе́н

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

эбе́н

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

эбе́навы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эбе́навы	эбе́навая	эбе́навае	эбе́навыя
Р.	эбе́навага	эбе́навай эбе́навае	эбе́навага	эбе́навых
Д.	эбе́наваму	эбе́навай	эбе́наваму	эбе́навым
В.	эбе́навы (неадуш.) эбе́навага (адуш.)	эбе́навую	эбе́навае	эбе́навыя (неадуш.) эбе́навых (адуш.)
Т.	эбе́навым	эбе́навай эбе́наваю	эбе́навым	эбе́навымі
М.	эбе́навым	эбе́навай	эбе́навым	эбе́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эбе́навыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

эберты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

эберты́сцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эберты́сцкі	эберты́сцкая	эберты́сцкае	эберты́сцкія
Р.	эберты́сцкага	эберты́сцкай эберты́сцкае	эберты́сцкага	эберты́сцкіх
Д.	эберты́сцкаму	эберты́сцкай	эберты́сцкаму	эберты́сцкім
В.	эберты́сцкі (неадуш.) эберты́сцкага (адуш.)	эберты́сцкую	эберты́сцкае	эберты́сцкія (неадуш.) эберты́сцкіх (адуш.)
Т.	эберты́сцкім	эберты́сцкай эберты́сцкаю	эберты́сцкім	эберты́сцкімі
М.	эберты́сцкім	эберты́сцкай	эберты́сцкім	эберты́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

эбуліяскапі́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эбуліяскапі́чны	эбуліяскапі́чная	эбуліяскапі́чнае	эбуліяскапі́чныя
Р.	эбуліяскапі́чнага	эбуліяскапі́чнай эбуліяскапі́чнае	эбуліяскапі́чнага	эбуліяскапі́чных
Д.	эбуліяскапі́чнаму	эбуліяскапі́чнай	эбуліяскапі́чнаму	эбуліяскапі́чным
В.	эбуліяскапі́чны (неадуш.) эбуліяскапі́чнага (адуш.)	эбуліяскапі́чную	эбуліяскапі́чнае	эбуліяскапі́чныя (неадуш.) эбуліяскапі́чных (адуш.)
Т.	эбуліяскапі́чным	эбуліяскапі́чнай эбуліяскапі́чнаю	эбуліяскапі́чным	эбуліяскапі́чнымі
М.	эбуліяскапі́чным	эбуліяскапі́чнай	эбуліяскапі́чным	эбуліяскапі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

эбуліяскапі́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	эбуліяскапі́я
Р.	эбуліяскапі́і
Д.	эбуліяскапі́і
В.	эбуліяскапі́ю
Т.	эбуліяскапі́яй эбуліяскапі́яю
М.	эбуліяскапі́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Verbum