эбе́н

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эбе́н эбе́ны
Р. эбе́на эбе́наў
Д. эбе́ну эбе́нам
В. эбе́н эбе́ны
Т. эбе́нам эбе́намі
М. эбе́не эбе́нах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)