эквілібрава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
эквілібрава́нне | |
эквілібрава́ння | |
эквілібрава́нню | |
эквілібрава́нне | |
эквілібрава́ннем | |
эквілібрава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)