заірдзе́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заірдзе́юся |
заірдзе́емся |
2-я ас. |
заірдзе́ешся |
заірдзе́ецеся |
3-я ас. |
заірдзе́ецца |
заірдзе́юцца |
Прошлы час |
м. |
заірдзе́ўся |
заірдзе́ліся |
ж. |
заірдзе́лася |
н. |
заірдзе́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
заірдзе́йся |
заірдзе́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
заірдзе́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
заірдзе́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заірдзе́ю |
заірдзе́ем |
2-я ас. |
заірдзе́еш |
заірдзе́еце |
3-я ас. |
заірдзе́е |
заірдзе́юць |
Прошлы час |
м. |
заірдзе́ў |
заірдзе́лі |
ж. |
заірдзе́ла |
н. |
заірдзе́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
заірдзе́й |
заірдзе́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
заірдзе́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
заіржаве́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
заіржаве́лы |
заіржаве́лая |
заіржаве́лае |
заіржаве́лыя |
Р. |
заіржаве́лага |
заіржаве́лай заіржаве́лае |
заіржаве́лага |
заіржаве́лых |
Д. |
заіржаве́ламу |
заіржаве́лай |
заіржаве́ламу |
заіржаве́лым |
В. |
заіржаве́лы (неадуш.) |
заіржаве́лую |
заіржаве́лае |
заіржаве́лыя (неадуш.) |
Т. |
заіржаве́лым |
заіржаве́лай заіржаве́лаю |
заіржаве́лым |
заіржаве́лымі |
М. |
заіржаве́лым |
заіржаве́лай |
заіржаве́лым |
заіржаве́лых |
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
заіржаве́ць
дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
заіржаве́е |
заіржаве́юць |
Прошлы час |
м. |
заіржаве́ў |
заіржаве́лі |
ж. |
заіржаве́ла |
н. |
заіржаве́ла |
Крыніцы:
sbm2012,
tsbm1984.
заіржа́віць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заіржа́ўлю |
заіржа́вім |
2-я ас. |
заіржа́віш |
заіржа́віце |
3-я ас. |
заіржа́віць |
заіржа́вяць |
Прошлы час |
м. |
заіржа́віў |
заіржа́вілі |
ж. |
заіржа́віла |
н. |
заіржа́віла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
заіржа́віўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
sbm2012.
заіржа́ўлены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
заіржа́ўлены |
заіржа́ўленая |
заіржа́ўленае |
заіржа́ўленыя |
Р. |
заіржа́ўленага |
заіржа́ўленай заіржа́ўленае |
заіржа́ўленага |
заіржа́ўленых |
Д. |
заіржа́ўленаму |
заіржа́ўленай |
заіржа́ўленаму |
заіржа́ўленым |
В. |
заіржа́ўлены (неадуш.) |
заіржа́ўленую |
заіржа́ўленае |
заіржа́ўленыя (неадуш.) |
Т. |
заіржа́ўленым |
заіржа́ўленай заіржа́ўленаю |
заіржа́ўленым |
заіржа́ўленымі |
М. |
заіржа́ўленым |
заіржа́ўленай |
заіржа́ўленым |
заіржа́ўленых |
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
заіржа́ўлены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
заіржа́ўлены |
заіржа́ўленая |
заіржа́ўленае |
заіржа́ўленыя |
Р. |
заіржа́ўленага |
заіржа́ўленай заіржа́ўленае |
заіржа́ўленага |
заіржа́ўленых |
Д. |
заіржа́ўленаму |
заіржа́ўленай |
заіржа́ўленаму |
заіржа́ўленым |
В. |
заіржа́ўлены (неадуш.) |
заіржа́ўленую |
заіржа́ўленае |
заіржа́ўленыя (неадуш.) |
Т. |
заіржа́ўленым |
заіржа́ўленай заіржа́ўленаю |
заіржа́ўленым |
заіржа́ўленымі |
М. |
заіржа́ўленым |
заіржа́ўленай |
заіржа́ўленым |
заіржа́ўленых |
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
заіржа́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заіржу́ |
заіржо́м |
2-я ас. |
заіржэ́ш |
заіржаце́ |
3-я ас. |
заіржэ́ |
заіржу́ць |
Прошлы час |
м. |
заіржа́ў |
заіржа́лі |
ж. |
заіржа́ла |
н. |
заіржа́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
заіржы́ |
заіржы́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
заіржа́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
заірза́ць
‘заіржаць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заіржу́ |
заіржо́м |
2-я ас. |
заіржэ́ш |
заіржаце́ |
3-я ас. |
заіржэ́ |
заіржу́ць |
Прошлы час |
м. |
заірза́ў |
заірза́лі |
ж. |
заірза́ла |
н. |
заірза́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
заіржы́ |
заіржы́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
заірза́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
заі́рка
‘жан. да заірац - жыхар Заіра’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
заі́рка |
заі́ркі |
Р. |
заі́ркі |
заі́рак |
Д. |
заі́рцы |
заі́ркам |
В. |
заі́рку |
заі́рак |
Т. |
заі́ркай заі́ркаю |
заі́ркамі |
М. |
заі́рцы |
заі́рках |
Крыніцы:
piskunou2012.