з’ара́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
з’ару́ |
з’арэ́м |
2-я ас. |
з’арэ́ш |
з’арэ́це |
3-я ас. |
з’арэ́ |
з’ару́ць |
Прошлы час |
м. |
з’ара́ў |
з’ара́лі |
ж. |
з’ара́ла |
н. |
з’ара́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
з’ары́ |
з’ары́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
з’ара́ўшы |
Крыніцы:
tsbm1984.
з’арганізава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
з’арганізу́юся |
з’арганізу́емся |
2-я ас. |
з’арганізу́ешся |
з’арганізу́ецеся |
3-я ас. |
з’арганізу́ецца |
з’арганізу́юцца |
Прошлы час |
м. |
з’арганізава́ўся |
з’арганізава́ліся |
ж. |
з’арганізава́лася |
н. |
з’арганізава́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
з’арганізава́ўшыся |
Крыніцы:
tsbm1984.
з’е́дзены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
з’е́дзены |
з’е́дзеная |
з’е́дзенае |
з’е́дзеныя |
Р. |
з’е́дзенага |
з’е́дзенай з’е́дзенае |
з’е́дзенага |
з’е́дзеных |
Д. |
з’е́дзенаму |
з’е́дзенай |
з’е́дзенаму |
з’е́дзеным |
В. |
з’е́дзены (неадуш.) з’е́дзенага (адуш.) |
з’е́дзеную |
з’е́дзенае |
з’е́дзеныя (неадуш.) з’е́дзеных (адуш.) |
Т. |
з’е́дзеным |
з’е́дзенай з’е́дзенаю |
з’е́дзеным |
з’е́дзенымі |
М. |
з’е́дзеным |
з’е́дзенай |
з’е́дзеным |
з’е́дзеных |
Кароткая форма: з’е́дзена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
з’е́дкі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
з’е́дкі |
Р. |
з’е́дкаў |
Д. |
з’е́дкам |
В. |
з’е́дкі |
Т. |
з’е́дкамі |
М. |
з’е́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
з’е́дліва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
з’е́дліва |
з’е́длівей |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
з’е́длівасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
з’е́длівасць |
Р. |
з’е́длівасці |
Д. |
з’е́длівасці |
В. |
з’е́длівасць |
Т. |
з’е́длівасцю |
М. |
з’е́длівасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
з’е́длівец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
з’е́длівец |
з’е́дліўцы |
Р. |
з’е́дліўца |
з’е́дліўцаў |
Д. |
з’е́дліўцу |
з’е́дліўцам |
В. |
з’е́дліўца |
з’е́дліўцаў |
Т. |
з’е́дліўцам |
з’е́дліўцамі |
М. |
з’е́дліўцу |
з’е́дліўцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.