Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
абдёзійклмнпрсх

зуа́ў

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зуа́ў зуа́вы
Р. зуа́ва зуа́ваў
Д. зуа́ву зуа́вам
В. зуа́ва зуа́ваў
Т. зуа́вам зуа́вамі
М. зуа́ве зуа́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

зу́б

‘востры выступ на інструменце, прыладзе’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зу́б зубы́
Р. зу́ба зубо́ў
Д. зу́бу зуба́м
В. зу́б зубы́
Т. зу́бам зуба́мі
М. зу́бе зуба́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

зу́б

‘орган’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зу́б зу́бы
зубы́
Р. зу́ба зубо́ў
Д. зу́бу зуба́м
В. зу́б зу́бы
зубы́
Т. зу́бам зуба́мі
М. зу́бе зуба́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

зубаапрацо́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зубаапрацо́ўчы зубаапрацо́ўчая зубаапрацо́ўчае зубаапрацо́ўчыя
Р. зубаапрацо́ўчага зубаапрацо́ўчай
зубаапрацо́ўчае		 зубаапрацо́ўчага зубаапрацо́ўчых
Д. зубаапрацо́ўчаму зубаапрацо́ўчай зубаапрацо́ўчаму зубаапрацо́ўчым
В. зубаапрацо́ўчы (неадуш.)
зубаапрацо́ўчага (адуш.)		 зубаапрацо́ўчую зубаапрацо́ўчае зубаапрацо́ўчыя (неадуш.)
зубаапрацо́ўчых (адуш.)
Т. зубаапрацо́ўчым зубаапрацо́ўчай
зубаапрацо́ўчаю		 зубаапрацо́ўчым зубаапрацо́ўчымі
М. зубаапрацо́ўчым зубаапрацо́ўчай зубаапрацо́ўчым зубаапрацо́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

Зу́бава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Зу́бава
Р. Зу́бава
Д. Зу́баву
В. Зу́бава
Т. Зу́бавам
М. Зу́баве

Зу́бавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Зу́бавічы
Р. Зу́бавіч
Зу́бавічаў
Д. Зу́бавічам
В. Зу́бавічы
Т. Зу́бавічамі
М. Зу́бавічах

зубавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зубавы́ зубава́я зубаво́е зубавы́я
Р. зубаво́га зубаво́й
зубаво́е		 зубаво́га зубавы́х
Д. зубаво́му зубаво́й зубаво́му зубавы́м
В. зубавы́ (неадуш.)
зубаво́га (адуш.)		 зубаву́ю зубаво́е зубавы́я (неадуш.)
зубавы́х (адуш.)
Т. зубавы́м зубаво́й
зубаво́ю		 зубавы́м зубавы́мі
М. зубавы́м зубаво́й зубавы́м зубавы́х

Іншыя варыянты: зу́бавы.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

зу́бавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зу́бавы зу́бавая зу́бавае зу́бавыя
Р. зу́бавага зу́бавай
зу́бавае		 зу́бавага зу́бавых
Д. зу́баваму зу́бавай зу́баваму зу́бавым
В. зу́бавы (неадуш.)
зу́бавага (адуш.)		 зу́бавую зу́бавае зу́бавыя (неадуш.)
зу́бавых (адуш.)
Т. зу́бавым зу́бавай
зу́баваю		 зу́бавым зу́бавымі
М. зу́бавым зу́бавай зу́бавым зу́бавых

Іншыя варыянты: зубавы́.

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

зубадзё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зубадзё́р зубадзё́ры
Р. зубадзё́ра зубадзё́раў
Д. зубадзё́ру зубадзё́рам
В. зубадзё́ра зубадзё́раў
Т. зубадзё́рам зубадзё́рамі
М. зубадзё́ру зубадзё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

зубадзё́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зубадзё́рка зубадзё́ркі
Р. зубадзё́ркі зубадзё́рак
Д. зубадзё́рцы зубадзё́ркам
В. зубадзё́рку зубадзё́рак
Т. зубадзё́ркай
зубадзё́ркаю		 зубадзё́ркамі
М. зубадзё́рцы зубадзё́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.