зу́б

‘востры выступ на інструменце, прыладзе’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зу́б зубы́
Р. зу́ба зубо́ў
Д. зу́бу зуба́м
В. зу́б зубы́
Т. зу́бам зуба́мі
М. зу́бе зуба́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)