зубаапрацо́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зубаапрацо́ўчы зубаапрацо́ўчая зубаапрацо́ўчае зубаапрацо́ўчыя
Р. зубаапрацо́ўчага зубаапрацо́ўчай
зубаапрацо́ўчае		 зубаапрацо́ўчага зубаапрацо́ўчых
Д. зубаапрацо́ўчаму зубаапрацо́ўчай зубаапрацо́ўчаму зубаапрацо́ўчым
В. зубаапрацо́ўчы (неадуш.)
зубаапрацо́ўчага (адуш.)		 зубаапрацо́ўчую зубаапрацо́ўчае зубаапрацо́ўчыя (неадуш.)
зубаапрацо́ўчых (адуш.)
Т. зубаапрацо́ўчым зубаапрацо́ўчай
зубаапрацо́ўчаю		 зубаапрацо́ўчым зубаапрацо́ўчымі
М. зубаапрацо́ўчым зубаапрацо́ўчай зубаапрацо́ўчым зубаапрацо́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)