з’юда́шыць
‘з'юдашыць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
з’юда́шу |
з’юда́шым |
| 2-я ас. |
з’юда́шыш |
з’юда́шыце |
| 3-я ас. |
з’юда́шыць |
з’юда́шаць |
| Прошлы час |
| м. |
з’юда́шыў |
з’юда́шылі |
| ж. |
з’юда́шыла |
| н. |
з’юда́шыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
з’юда́ш |
з’юда́шце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
з’юда́шыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
з’ю́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
з’ю́джаны |
з’ю́джаная |
з’ю́джанае |
з’ю́джаныя |
| Р. |
з’ю́джанага |
з’ю́джанай з’ю́джанае |
з’ю́джанага |
з’ю́джаных |
| Д. |
з’ю́джанаму |
з’ю́джанай |
з’ю́джанаму |
з’ю́джаным |
| В. |
з’ю́джаны (неадуш.) з’ю́джанага (адуш.) |
з’ю́джаную |
з’ю́джанае |
з’ю́джаныя (неадуш.) з’ю́джаных (адуш.) |
| Т. |
з’ю́джаным |
з’ю́джанай з’ю́джанаю |
з’ю́джаным |
з’ю́джанымі |
| М. |
з’ю́джаным |
з’ю́джанай |
з’ю́джаным |
з’ю́джаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
з’ю́дзіць
‘з'юдзіць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
з’ю́джу |
з’ю́дзім |
| 2-я ас. |
з’ю́дзіш |
з’ю́дзіце |
| 3-я ас. |
з’ю́дзіць |
з’ю́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
з’ю́дзіў |
з’ю́дзілі |
| ж. |
з’ю́дзіла |
| н. |
з’ю́дзіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
з’ю́дзь |
з’ю́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
з’ю́дзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
з’ю́рыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
з’ю́ру |
з’ю́рым |
| 2-я ас. |
з’ю́рыш |
з’ю́рыце |
| 3-я ас. |
з’ю́рыць |
з’ю́раць |
| Прошлы час |
| м. |
з’ю́рыў |
з’ю́рылі |
| ж. |
з’ю́рыла |
| н. |
з’ю́рыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
з’ю́р |
з’ю́рце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
з’ю́рыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.