з’ю́дзіць
‘з'юдзіць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| з’ю́джу | з’ю́дзім | |
| з’ю́дзіш | з’ю́дзіце | |
| з’ю́дзіць | з’ю́дзяць | |
| Прошлы час | ||
| з’ю́дзіў | з’ю́дзілі | |
| з’ю́дзіла | ||
| з’ю́дзіла | ||
| Загадны лад | ||
| з’ю́дзь | з’ю́дзьце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| з’ю́дзіўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)