з’юда́шыць
‘з'юдашыць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| з’юда́шу | з’юда́шым | |
| з’юда́шыш | з’юда́шыце | |
| з’юда́шыць | з’юда́шаць | |
| Прошлы час | ||
| з’юда́шыў | з’юда́шылі | |
| з’юда́шыла | ||
| з’юда́шыла | ||
| Загадны лад | ||
| з’юда́ш | з’юда́шце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| з’юда́шыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)