Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

заю́рыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заю́руся заю́рымся
2-я ас. заю́рышся заю́рыцеся
3-я ас. заю́рыцца заю́рацца
Прошлы час
м. заю́рыўся заю́рыліся
ж. заю́рылася
н. заю́рылася
Загадны лад
2-я ас. заю́рся заю́рцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час заю́рыўшыся

Іншыя варыянты: заюры́цца.

Крыніцы: piskunou2012.

заюры́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заюру́ся заюры́мся
2-я ас. заюры́шся заюрыце́ся
3-я ас. заюры́цца заюра́цца
Прошлы час
м. заюры́ўся заюры́ліся
ж. заюры́лася
н. заюры́лася
Загадны лад
2-я ас. заюры́ся заюры́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час заюры́ўшыся

Іншыя варыянты: заю́рыцца.

Крыніцы: piskunou2012.

заюры́ць

‘страсна ўзяцца за што-небудзь, прыйсці ў моцны рух’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заюру́ заюры́м
2-я ас. заюры́ш заюрыце́
3-я ас. заюры́ць заюра́ць
Прошлы час
м. заюры́ў заюры́лі
ж. заюры́ла
н. заюры́ла
Загадны лад
2-я ас. заюры́ заюры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час заюры́ўшы

Іншыя варыянты: заю́рыць.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

заю́рыць

‘страсна ўзяцца за што-небудзь, прыйсці ў моцны рух’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заю́ру заю́рым
2-я ас. заю́рыш заю́рыце
3-я ас. заю́рыць заю́раць
Прошлы час
м. заю́рыў заю́рылі
ж. заю́рыла
н. заю́рыла
Дзеепрыслоўе
прош. час заю́рыўшы

Іншыя варыянты: заюры́ць, заюры́ць.

Крыніцы: piskunou2012.

заюры́ць

‘страсна ўзяцца за што-небудзь, прыйсці ў моцны рух’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заюру́ заюры́м
2-я ас. заюры́ш заюрыце́
3-я ас. заюры́ць заюра́ць
Прошлы час
м. заюры́ў заюры́лі
ж. заюры́ла
н. заюры́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час заюры́ўшы

Іншыя варыянты: заю́рыць.

Крыніцы: piskunou2012.

заю́цканы

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заю́цканы заю́цканая заю́цканае заю́цканыя
Р. заю́цканага заю́цканай
заю́цканае
заю́цканага заю́цканых
Д. заю́цканаму заю́цканай заю́цканаму заю́цканым
В. заю́цканы (неадуш.)
заю́цканага (адуш.)
заю́цканую заю́цканае заю́цканыя (неадуш.)
заю́цканых (адуш.)
Т. заю́цканым заю́цканай
заю́цканаю
заю́цканым заю́цканымі
М. заю́цканым заю́цканай заю́цканым заю́цканых

Крыніцы: piskunou2012.

заю́шанасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. заю́шанасць
Р. заю́шанасці
Д. заю́шанасці
В. заю́шанасць
Т. заю́шанасцю
М. заю́шанасці

Крыніцы: piskunou2012.

заю́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заю́шаны заю́шаная заю́шанае заю́шаныя
Р. заю́шанага заю́шанай
заю́шанае
заю́шанага заю́шаных
Д. заю́шанаму заю́шанай заю́шанаму заю́шаным
В. заю́шаны (неадуш.)
заю́шанага (адуш.)
заю́шаную заю́шанае заю́шаныя (неадуш.)
заю́шаных (адуш.)
Т. заю́шаным заю́шанай
заю́шанаю
заю́шаным заю́шанымі
М. заю́шаным заю́шанай заю́шаным заю́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

заю́шліва

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
заю́шліва - -

Крыніцы: piskunou2012.

заю́шлівасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. заю́шлівасць
Р. заю́шлівасці
Д. заю́шлівасці
В. заю́шлівасць
Т. заю́шлівасцю
М. заю́шлівасці

Крыніцы: piskunou2012.