Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

духо́ўна-энергеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духо́ўна-энергеты́чны духо́ўна-энергеты́чная духо́ўна-энергеты́чнае духо́ўна-энергеты́чныя
Р. духо́ўна-энергеты́чнага духо́ўна-энергеты́чнай
духо́ўна-энергеты́чнае		 духо́ўна-энергеты́чнага духо́ўна-энергеты́чных
Д. духо́ўна-энергеты́чнаму духо́ўна-энергеты́чнай духо́ўна-энергеты́чнаму духо́ўна-энергеты́чным
В. духо́ўна-энергеты́чны (неадуш.)
духо́ўна-энергеты́чнага (адуш.)		 духо́ўна-энергеты́чную духо́ўна-энергеты́чнае духо́ўна-энергеты́чныя (неадуш.)
духо́ўна-энергеты́чных (адуш.)
Т. духо́ўна-энергеты́чным духо́ўна-энергеты́чнай
духо́ўна-энергеты́чнаю		 духо́ўна-энергеты́чным духо́ўна-энергеты́чнымі
М. духо́ўна-энергеты́чным духо́ўна-энергеты́чнай духо́ўна-энергеты́чным духо́ўна-энергеты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

духоўна-эстэтычны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духоўна-эстэтычны духоўна-эстэтычная духоўна-эстэтычнае духоўна-эстэтычныя
Р. духоўна-эстэтычнага духоўна-эстэтычнай
духоўна-эстэтычнае		 духоўна-эстэтычнага духоўна-эстэтычных
Д. духоўна-эстэтычнаму духоўна-эстэтычнай духоўна-эстэтычнаму духоўна-эстэтычным
В. духоўна-эстэтычны
духоўна-эстэтычнага		 духоўна-эстэтычную духоўна-эстэтычнае духоўна-эстэтычныя
Т. духоўна-эстэтычным духоўна-эстэтычнай
духоўна-эстэтычнаю		 духоўна-эстэтычным духоўна-эстэтычнымі
М. духоўна-эстэтычным духоўна-эстэтычнай духоўна-эстэтычным духоўна-эстэтычных

духо́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. духо́ўнік духо́ўнікі
Р. духо́ўніка духо́ўнікаў
Д. духо́ўніку духо́ўнікам
В. духо́ўніка духо́ўнікаў
Т. духо́ўнікам духо́ўнікамі
М. духо́ўніку духо́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

духо́ўніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. духо́ўніца духо́ўніцы
Р. духо́ўніцы духо́ўніц
Д. духо́ўніцы духо́ўніцам
В. духо́ўніцу духо́ўніцы
Т. духо́ўніцай
духо́ўніцаю		 духо́ўніцамі
М. духо́ўніцы духо́ўніцах

Крыніцы: piskunou2012.

духо́ўніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. духо́ўніцтва
Р. духо́ўніцтва
Д. духо́ўніцтву
В. духо́ўніцтва
Т. духо́ўніцтвам
М. духо́ўніцтве

Крыніцы: piskunou2012.

духо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духо́ўны духо́ўная духо́ўнае духо́ўныя
Р. духо́ўнага духо́ўнай
духо́ўнае		 духо́ўнага духо́ўных
Д. духо́ўнаму духо́ўнай духо́ўнаму духо́ўным
В. духо́ўны (неадуш.)
духо́ўнага (адуш.)		 духо́ўную духо́ўнае духо́ўныя (неадуш.)
духо́ўных (адуш.)
Т. духо́ўным духо́ўнай
духо́ўнаю		 духо́ўным духо́ўнымі
М. духо́ўным духо́ўнай духо́ўным духо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

духо́цце

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. духо́цце
Р. духо́цця
Д. духо́ццю
В. духо́цце
Т. духо́ццем
М. духо́цці

Крыніцы: piskunou2012.

Ду́хравічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ду́хравічы
Р. Ду́хравіч
Ду́хравічаў
Д. Ду́хравічам
В. Ду́хравічы
Т. Ду́хравічамі
М. Ду́хравічах

ду́цік

‘той, хто дуецца, крыўдзіцца на каго-небудзь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́цік ду́цікі
Р. ду́ціка ду́цікаў
Д. ду́ціку ду́цікам
В. ду́ціка ду́цікаў
Т. ду́цікам ду́цікамі
М. ду́ціку ду́ціках

Крыніцы: piskunou2012.

ду́цік

‘ампула’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́цік ду́цікі
Р. ду́ціка ду́цікаў
Д. ду́ціку ду́цікам
В. ду́цік ду́цікі
Т. ду́цікам ду́цікамі
М. ду́ціку ду́ціках

Крыніцы: piskunou2012.