духо́ўніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. духо́ўніца духо́ўніцы
Р. духо́ўніцы духо́ўніц
Д. духо́ўніцы духо́ўніцам
В. духо́ўніцу духо́ўніцы
Т. духо́ўніцай
духо́ўніцаю		 духо́ўніцамі
М. духо́ўніцы духо́ўніцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)