Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

дурно́цце

‘дурны чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дурно́цце
Р. дурно́цця
Д. дурно́ццю
В. дурно́цце
Т. дурно́ццем
М. дурно́цці

Крыніцы: piskunou2012.

дурно́цце

‘дурасць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дурно́цце
Р. дурно́цця
Д. дурно́ццю
В. дурно́цце
Т. дурно́ццем
М. дурно́цці

Крыніцы: piskunou2012.

дурно́цце

‘дурасць; дурны чалавек’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дурно́цце
Р. дурно́цця
Д. дурно́ццю
В. дурно́цце
Т. дурно́ццем
М. дурно́цці

Крыніцы: piskunou2012.

дурны́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дурны́ дурна́я дурно́е дурны́я
Р. дурно́га дурно́й
дурно́е		 дурно́га дурны́х
Д. дурно́му дурно́й дурно́му дурны́м
В. дурны́ (неадуш.)
дурно́га (адуш.)		 дурну́ю дурно́е дурны́я (неадуш.)
дурны́х (адуш.)
Т. дурны́м дурно́й
дурно́ю		 дурны́м дурны́мі
М. дурны́м дурно́й дурны́м дурны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дурны́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. дурны́ дурны́я
Р. дурно́га дурны́х
Д. дурно́му дурны́м
В. дурно́га дурны́х
Т. дурны́м дурны́мі
М. дурны́м дурны́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дуро́нік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дуро́нік дуро́нікі
Р. дуро́ніка дуро́нікаў
Д. дуро́ніку дуро́нікам
В. дуро́ніка дуро́нікаў
Т. дуро́нікам дуро́нікамі
М. дуро́ніку дуро́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

дуро́ніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дуро́ніца дуро́ніцы
Р. дуро́ніцы дуро́ніц
Д. дуро́ніцы дуро́ніцам
В. дуро́ніцу дуро́ніц
Т. дуро́ніцай
дуро́ніцаю		 дуро́ніцамі
М. дуро́ніцы дуро́ніцах

Крыніцы: piskunou2012.

дуро́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дуро́нства
Р. дуро́нства
Д. дуро́нству
В. дуро́нства
Т. дуро́нствам
М. дуро́нстве

Крыніцы: piskunou2012.

дуро́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дуро́ны дуро́ная дуро́нае дуро́ныя
Р. дуро́нага дуро́най
дуро́нае		 дуро́нага дуро́ных
Д. дуро́наму дуро́най дуро́наму дуро́ным
В. дуро́ны (неадуш.)
дуро́нага (адуш.)		 дуро́ную дуро́нае дуро́ныя (неадуш.)
дуро́ных (адуш.)
Т. дуро́ным дуро́най
дуро́наю		 дуро́ным дуро́нымі
М. дуро́ным дуро́най дуро́ным дуро́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

дуро́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дуро́та
Р. дуро́ты
Д. дуро́це
В. дуро́ту
Т. дуро́тай
дуро́таю
М. дуро́це

Крыніцы: piskunou2012.