дурно́цце

‘дурны чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дурно́цце
Р. дурно́цця
Д. дурно́ццю
В. дурно́цце
Т. дурно́ццем
М. дурно́цці

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)