дурны́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. дурны́ дурны́я
Р. дурно́га дурны́х
Д. дурно́му дурны́м
В. дурно́га дурны́х
Т. дурны́м дурны́мі
М. дурны́м дурны́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)