Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

Дуко́йні

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дуко́йні
Р. Дуко́йняў
Д. Дуко́йням
В. Дуко́йні
Т. Дуко́йнямі
М. Дуко́йнях

Дуко́ра

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дуко́ра
Р. Дуко́ры
Д. Дуко́ры
В. Дуко́ру
Т. Дуко́рай
Дуко́раю
М. Дуко́ры

дуко́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дуко́рскі дуко́рская дуко́рскае дуко́рскія
Р. дуко́рскага дуко́рскай
дуко́рскае		 дуко́рскага дуко́рскіх
Д. дуко́рскаму дуко́рскай дуко́рскаму дуко́рскім
В. дуко́рскі
дуко́рскага		 дуко́рскую дуко́рскае дуко́рскія
Т. дуко́рскім дуко́рскай
дуко́рскаю		 дуко́рскім дуко́рскімі
М. дуко́рскім дуко́рскай дуко́рскім дуко́рскіх

Дуко́ршчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дуко́ршчына
Р. Дуко́ршчыны
Д. Дуко́ршчыне
В. Дуко́ршчыну
Т. Дуко́ршчынай
Дуко́ршчынаю
М. Дуко́ршчыне

Ду́крава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́крава
Р. Ду́крава
Д. Ду́краву
В. Ду́крава
Т. Ду́кравам
М. Ду́краве

ду́крыць

‘дукрыць што-небудзь (ён усё дукрыць) і без прамога дапаўнення (дукрыць у справе)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ду́кру ду́крым
2-я ас. ду́крыш ду́крыце
3-я ас. ду́крыць ду́краць
Прошлы час
м. ду́крыў ду́крылі
ж. ду́крыла
н. ду́крыла
Загадны лад
2-я ас. ду́кры ду́крыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ду́крачы

Крыніцы: piskunou2012.

ду́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ду́кт
Р. ду́кту
Д. ду́кту
В. ду́кт
Т. ду́ктам
М. ду́кце

Крыніцы: piskunou2012.

дукты́льнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дукты́льнасць
Р. дукты́льнасці
Д. дукты́льнасці
В. дукты́льнасць
Т. дукты́льнасцю
М. дукты́льнасці

Крыніцы: piskunou2012.

ду́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́ла ду́лы
Р. ду́ла ду́л
Д. ду́лу ду́лам
В. ду́ла ду́лы
Т. ду́лам ду́ламі
М. ду́ле ду́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дуле́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дуле́б дуле́бы
Р. дуле́ба дуле́баў
Д. дуле́бу дуле́бам
В. дуле́ба дуле́баў
Т. дуле́бам дуле́бамі
М. дуле́бе дуле́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.