эквілі́бр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эквілі́бр |
эквілі́бры |
Р. |
эквілі́бра |
эквілі́браў |
Д. |
эквілі́бру |
эквілі́брам |
В. |
эквілі́бр |
эквілі́бры |
Т. |
эквілі́брам |
эквілі́брамі |
М. |
эквілі́бры |
эквілі́брах |
Крыніцы:
piskunou2012.
эквілібрава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
эквілібрава́нне |
Р. |
эквілібрава́ння |
Д. |
эквілібрава́нню |
В. |
эквілібрава́нне |
Т. |
эквілібрава́ннем |
М. |
эквілібрава́нні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
эквілібрава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
эквілібру́ю |
эквілібру́ем |
2-я ас. |
эквілібру́еш |
эквілібру́еце |
3-я ас. |
эквілібру́е |
эквілібру́юць |
Прошлы час |
м. |
эквілібрава́ў |
эквілібрава́лі |
ж. |
эквілібрава́ла |
н. |
эквілібрава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
эквілібру́й |
эквілібру́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
эквілібру́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эквілібры́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эквілібры́ст |
эквілібры́сты |
Р. |
эквілібры́ста |
эквілібры́стаў |
Д. |
эквілібры́сту |
эквілібры́стам |
В. |
эквілібры́ста |
эквілібры́стаў |
Т. |
эквілібры́стам |
эквілібры́стамі |
М. |
эквілібры́сце |
эквілібры́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эквілібры́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эквілібры́стка |
эквілібры́сткі |
Р. |
эквілібры́сткі |
эквілібры́стак |
Д. |
эквілібры́стцы |
эквілібры́сткам |
В. |
эквілібры́стку |
эквілібры́стак |
Т. |
эквілібры́сткай эквілібры́сткаю |
эквілібры́сткамі |
М. |
эквілібры́стцы |
эквілібры́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эквілібры́стыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
эквілібры́стыка |
Р. |
эквілібры́стыкі |
Д. |
эквілібры́стыцы |
В. |
эквілібры́стыку |
Т. |
эквілібры́стыкай эквілібры́стыкаю |
М. |
эквілібры́стыцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эквілібрысты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эквілібрысты́чны |
эквілібрысты́чная |
эквілібрысты́чнае |
эквілібрысты́чныя |
Р. |
эквілібрысты́чнага |
эквілібрысты́чнай эквілібрысты́чнае |
эквілібрысты́чнага |
эквілібрысты́чных |
Д. |
эквілібрысты́чнаму |
эквілібрысты́чнай |
эквілібрысты́чнаму |
эквілібрысты́чным |
В. |
эквілібрысты́чны (неадуш.) эквілібрысты́чнага (адуш.) |
эквілібрысты́чную |
эквілібрысты́чнае |
эквілібрысты́чныя (неадуш.) эквілібрысты́чных (адуш.) |
Т. |
эквілібрысты́чным |
эквілібрысты́чнай эквілібрысты́чнаю |
эквілібрысты́чным |
эквілібрысты́чнымі |
М. |
эквілібрысты́чным |
эквілібрысты́чнай |
эквілібрысты́чным |
эквілібрысты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
эквілінеа́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
эквілінеа́рнасць |
Р. |
эквілінеа́рнасці |
Д. |
эквілінеа́рнасці |
В. |
эквілінеа́рнасць |
Т. |
эквілінеа́рнасцю |
М. |
эквілінеа́рнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.