Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

духаві́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духаві́ты духаві́тая духаві́тае духаві́тыя
Р. духаві́тага духаві́тай
духаві́тае		 духаві́тага духаві́тых
Д. духаві́таму духаві́тай духаві́таму духаві́тым
В. духаві́ты (неадуш.)
духаві́тага (адуш.)		 духаві́тую духаві́тае духаві́тыя (неадуш.)
духаві́тых (адуш.)
Т. духаві́тым духаві́тай
духаві́таю		 духаві́тым духаві́тымі
М. духаві́тым духаві́тай духаві́тым духаві́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

духавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духавы́ духава́я духаво́е духавы́я
Р. духаво́га духаво́й
духаво́е		 духаво́га духавы́х
Д. духаво́му духаво́й духаво́му духавы́м
В. духавы́ (неадуш.)
духаво́га (адуш.)		 духаву́ю духаво́е духавы́я (неадуш.)
духавы́х (адуш.)
Т. духавы́м духаво́й
духаво́ю		 духавы́м духавы́мі
М. духавы́м духаво́й духавы́м духавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

духа́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. духа́н духа́ны
Р. духа́на духа́наў
Д. духа́ну духа́нам
В. духа́н духа́ны
Т. духа́нам духа́намі
М. духа́не духа́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Духа́наўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Духа́наўка
Р. Духа́наўкі
Д. Духа́наўцы
В. Духа́наўку
Т. Духа́наўкай
Духа́наўкаю
М. Духа́наўцы

духано́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духано́сны духано́сная духано́снае духано́сныя
Р. духано́снага духано́снай
духано́снае		 духано́снага духано́сных
Д. духано́снаму духано́снай духано́снаму духано́сным
В. духано́сны (неадуш.)
духано́снага (адуш.)		 духано́сную духано́снае духано́сныя (неадуш.)
духано́сных (адуш.)
Т. духано́сным духано́снай
духано́снаю		 духано́сным духано́снымі
М. духано́сным духано́снай духано́сным духано́сных

Крыніцы: piskunou2012.

духа́ншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. духа́ншчык духа́ншчыкі
Р. духа́ншчыка духа́ншчыкаў
Д. духа́ншчыку духа́ншчыкам
В. духа́ншчыка духа́ншчыкаў
Т. духа́ншчыкам духа́ншчыкамі
М. духа́ншчыку духа́ншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

духа́ншчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. духа́ншчыца духа́ншчыцы
Р. духа́ншчыцы духа́ншчыц
Д. духа́ншчыцы духа́ншчыцам
В. духа́ншчыцу духа́ншчыц
Т. духа́ншчыцай
духа́ншчыцаю		 духа́ншчыцамі
М. духа́ншчыцы духа́ншчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

духата́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. духата́
Р. духаты́
Д. духаце́
В. духату́
Т. духато́й
духато́ю
М. духаце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

духатво́рчасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. духатво́рчасць
Р. духатво́рчасці
Д. духатво́рчасці
В. духатво́рчасць
Т. духатво́рчасцю
М. духатво́рчасці

Крыніцы: piskunou2012.

духатво́рчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духатво́рчы духатво́рчая духатво́рчае духатво́рчыя
Р. духатво́рчага духатво́рчай
духатво́рчае		 духатво́рчага духатво́рчых
Д. духатво́рчаму духатво́рчай духатво́рчаму духатво́рчым
В. духатво́рчы (неадуш.)
духатво́рчага (адуш.)		 духатво́рчую духатво́рчае духатво́рчыя (неадуш.)
духатво́рчых (адуш.)
Т. духатво́рчым духатво́рчай
духатво́рчаю		 духатво́рчым духатво́рчымі
М. духатво́рчым духатво́рчай духатво́рчым духатво́рчых

Крыніцы: piskunou2012.