духа́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. духа́н духа́ны
Р. духа́на духа́наў
Д. духа́ну духа́нам
В. духа́н духа́ны
Т. духа́нам духа́намі
М. духа́не духа́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)