духаві́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духаві́ты духаві́тая духаві́тае духаві́тыя
Р. духаві́тага духаві́тай
духаві́тае		 духаві́тага духаві́тых
Д. духаві́таму духаві́тай духаві́таму духаві́тым
В. духаві́ты (неадуш.)
духаві́тага (адуш.)		 духаві́тую духаві́тае духаві́тыя (неадуш.)
духаві́тых (адуш.)
Т. духаві́тым духаві́тай
духаві́таю		 духаві́тым духаві́тымі
М. духаві́тым духаві́тай духаві́тым духаві́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)