Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

Дубаво́е

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Дубаво́е
Р. Дубаво́га
Д. Дубаво́му
В. Дубаво́е
Т. Дубавы́м
М. Дубавы́м

Дубавы́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Дубавы́я
Р. Дубавы́х
Д. Дубавы́м
В. Дубавы́я
Т. Дубавы́мі
М. Дубавы́х

Ду́бае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Ду́бае
Р. Ду́бага
Д. Ду́баму
В. Ду́бае
Т. Ду́бым
М. Ду́бым

Ду́бай

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́бай
Р. Ду́бая
Д. Ду́баю
В. Ду́бай
Т. Ду́баем
М. Ду́баі

Дуба́й

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дуба́й
Р. Дуба́я
Д. Дуба́ю
В. Дуба́й
Т. Дуба́ем
М. Дуба́і

ду́байскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ду́байскі ду́байская ду́байскае ду́байскія
Р. ду́байскага ду́байскай
ду́байскае		 ду́байскага ду́байскіх
Д. ду́байскаму ду́байскай ду́байскаму ду́байскім
В. ду́байскі (неадуш.)
ду́байскага (адуш.)		 ду́байскую ду́байскае ду́байскія (неадуш.)
ду́байскіх (адуш.)
Т. ду́байскім ду́байскай
ду́байскаю		 ду́байскім ду́байскімі
М. ду́байскім ду́байскай ду́байскім ду́байскіх

Крыніцы: piskunou2012.

дуба́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дуба́йскі дуба́йская дуба́йскае дуба́йскія
Р. дуба́йскага дуба́йскай
дуба́йскае		 дуба́йскага дуба́йскіх
Д. дуба́йскаму дуба́йскай дуба́йскаму дуба́йскім
В. дуба́йскі (неадуш.)
дуба́йскага (адуш.)		 дуба́йскую дуба́йскае дуба́йскія (неадуш.)
дуба́йскіх (адуш.)
Т. дуба́йскім дуба́йскай
дуба́йскаю		 дуба́йскім дуба́йскімі
М. дуба́йскім дуба́йскай дуба́йскім дуба́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

дубало́м

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дубало́м дубало́мы
Р. дубало́ма дубало́маў
Д. дубало́му дубало́мам
В. дубало́ма дубало́маў
Т. дубало́мам дубало́мамі
М. дубало́ме дубало́мах

Крыніцы: piskunou2012.

ду́бальт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́бальт ду́бальты
Р. ду́бальта ду́бальтаў
Д. ду́бальту ду́бальтам
В. ду́бальт ду́бальты
Т. ду́бальтам ду́бальтамі
М. ду́бальце ду́бальтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дубальто́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дубальто́вы дубальто́вая дубальто́вае дубальто́выя
Р. дубальто́вага дубальто́вай
дубальто́вае		 дубальто́вага дубальто́вых
Д. дубальто́ваму дубальто́вай дубальто́ваму дубальто́вым
В. дубальто́вы (неадуш.)
дубальто́вага (адуш.)		 дубальто́вую дубальто́вае дубальто́выя (неадуш.)
дубальто́вых (адуш.)
Т. дубальто́вым дубальто́вай
дубальто́ваю		 дубальто́вым дубальто́вымі
М. дубальто́вым дубальто́вай дубальто́вым дубальто́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.