Ду́бай

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́бай
Р. Ду́бая
Д. Ду́баю
В. Ду́бай
Т. Ду́баем
М. Ду́баі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)