Дубавы́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Дубавы́я
Р. Дубавы́х
Д. Дубавы́м
В. Дубавы́я
Т. Дубавы́мі
М. Дубавы́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)