Verbum

анлайнавы слоўнік

даку́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

даку́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

даку́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

даку́чны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	даку́чны	даку́чная	даку́чнае	даку́чныя
Р.	даку́чнага	даку́чнай даку́чнае	даку́чнага	даку́чных
Д.	даку́чнаму	даку́чнай	даку́чнаму	даку́чным
В.	даку́чны (неадуш.) даку́чнага (адуш.)	даку́чную	даку́чнае	даку́чныя (неадуш.) даку́чных (адуш.)
Т.	даку́чным	даку́чнай даку́чнаю	даку́чным	даку́чнымі
М.	даку́чным	даку́чнай	даку́чным	даку́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Даку́чына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

даку́чыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

далава́х

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
далава́х	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

Далава́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

далаві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

далаго́дзіць

‘дагадзіць каму-небудзь, паддобрыцца да каго-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.