даку́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| даку́чнік | даку́чнікі | |
| даку́чніка | даку́чнікаў | |
| даку́чніку | даку́чнікам | |
| даку́чніка | даку́чнікаў | |
| даку́чнікам | даку́чнікамі | |
| даку́чніку | даку́чніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)