Verbum

*Счадкі, ст.-бел. счадки ’нашчадкі’ (Гарб., Ст.-бел. лексікон), счадкомъ ’нашчадкам’ (1492 г., Карскі 2-3, 146). Гл. нашчадак.

Сча́сце ’шчасце’ (Сержп. Прымхі). Гл. шчасце.

Счутвера́ць ’бурчаць (у жываце)’ (Нар. Гом.). Няясна.

Счэ́за ’пагібель’, счэза́ць ’знікаць’, счэ́знуць ’згінуць, прапасці’ (ТС). Да чэзнуць, гл.

Счэ́шчыць ’зрабіць ласку, выказаць павагу’ (ТС). Вытворнае ад чэсць, гл.