абыхо́джанне
1. (уменне карыстацца чым
асцяро́жнае абыхо́джанне vórsichtige [behútsame] Hándhabung;
2. (пра манеру паводзін) Úmgang
абыхо́джанне
1. (уменне карыстацца чым
асцяро́жнае абыхо́джанне vórsichtige [behútsame] Hándhabung;
2. (пра манеру паводзін) Úmgang
абыхо́дзіцца
абыхо́дзіць
1.
2.
гэ́та мяне́ не абыхо́дзіць das lässt mich kalt
абыхо́длівасць
абыхо́длівы úmgänglich, líebenswürdig, zuvórkommend
абыя́кава
абыя́кавасць
абыя́кавы gléichgültig (да каго
абы́-абы́III:
рабі́ць абы́-абы́
абы-адку́ль