кінема́тыка
Verbum
анлайнавы слоўніккінеско́п
кіне́тыка
кінжа́л
забі́ць кінжа́лам erdólchen
кіно́
1.
2. (кінематаграфія) Fílmkunst
малады́я акто́ры кіно́ Fílmnachwuchs
ама́тары кіно́ Kínofans [-fɛns]
тво́рчыя рабо́тнікі кіно́ Fílmschaffende
маста́цтва кіно́ Fílmkunst
нямо́е кіно́ Stúmmfilmzeit
працава́ць на кіно́ beim Film sein;
3.
кі́нуты (запушчаны) úngepflegt, vernáchlässigt (без дагляду); verwíldert (адзічалы);
кі́нуты сад ein verwíldeter Gárten
кі́нуцца sich wérfen*; sich stürzen (рынуцца);
кі́нуцца на шы́ю каму
кі́нуцца у бок zur Séite spríngen*;
кі́нуцца у ата́ку vórstürmen
кі́нуцца бе́гчы davónlaufen*
кі́нуцца у паго́ню за кім
◊ кі́нуцца ў во́чы ins Áuge fállen* [spríngen*, stéchen*], áuffallen*
кі́нуць
1.
2. (спыніць, не трэба):
кі́ньце спява́ць! hört auf zu síngen!;
кі́нуць я́кар Ánker wérfen*, vor Anker géhen*;
кі́нуць-ры́нуць álles stehen und liegen lássen*;
◊ кінь за сабо́ю, зно́йдзеш пе́рад сабо́ю vórgebaut ist gut gebáut
Кінша́са