Verbum

дурната́ ж. гл. дурнота

дурне́нькі м. разм. Dúmmchen n -s, -

дурне́нькі наз. м. kléiner Narr, Dúmm(er)chen n -s;

прыкі́двацца дурне́нькім sich dumm stéllen

дурне́ць разм. dumm wérden; verdúmmen vi (s), verblöden vi (s); den Verstánd verlíeren*

дурні́ца ж. разм. лаянк (асоба жаночага полу) álbernes Ding, dúmme Gans, hässliches Mädchen, hässliche Frau; гл. дypaнь

дурні́цы мн. разм.

1. Súmpfheidelbeeren pl;

ісці́ па дурні́цы Súmpfheidelbeeren súchen géhen*;

2. (глупства):

вярзці́ дурні́цы dúmmes Zeug réden

дурні́чнік м. бат. Súmpfheidelbeerstrauch m -(e)s, -sträucher

дурно́та Dúmmheit f -, -en; Dämlichkeit f -, -en (разм.); Álbernheit f -, -en;

па дурно́це aus Dúmmheit

дурны́

1. (неразумны) dumm; doof (разм.); närrisch, töricht; álbern;

◊

дурн як бот разм. stóckdumm, stróhdumm, dumm wie Bóhnenstroh; sáudumm груб.;

дурны́! so ein Dúmmkopf!;

ён не дурны́ er ist nicht auf den Kopf gefállen;

паста́віць сябе́ ў дурно́е стано́вішча sich in éine dúmme Láge bríngen*;

2. у знач. наз. м. Dúmmkopf m -(e)s, -köpfe; Scháfskopf m, Narr m -en, -en;

3. (дрэнны, непрыемны) schlecht, übel;

◊

пашлі́ дурно́га, а за ім друго́га ≅ wer éinen Nárren schickt, darf kéinen Wéisen erwárten;

вы́рас да не́ба, а дурны́ як трэ́ба ≅ dumm wie Bóhnenstroh

ду́рыкі мн. разм. dúmme Stréiche pl, Dúmmheiten pl, Úngezogenheiten pl