выка́знік
Verbum
анлайнавы слоўніквыка́знікавы
вы́калаць áusstechen*
◊ (цёмна) хоць во́чы вы́калі es ist stóckfinster
выкало́чваць
1. (ударамі) áustreiben*
выкало́чваць клін éinen Keil áustreiben*;
2. (прымусіць шляхам гвалту) erzwíngen*
3. (пачысціць) áusklopfen
выкало́чваць пыл з чаго
выкало́чваць по́пел з лю́лькі die Pféife áusklopfen
вы́калупаць
выкана́льнасць
выкана́льны áusführbar, erfüllbar; möglich (магчымы);
лёгка выкана́льнае даручэ́нне ein leicht áusführbarer Áuftrag
выкана́нне
1. Áusführung
выкана́нне пажада́ння Erfüllung des Wúnsches;
выкана́нне абавя́зку Pflíchterfüllung
выкана́нне прысу́ду Vollstréckung [Vollzíehung] des Úrteils;
праве́рка выкана́ння Kontrólle der Dúrchführung;
прыступі́ць да выкана́ння сваі́х абавя́зкаў séine Árbeit áufnehmen*, sein Amt ántreten*;
2. (на сцэне
у выкана́нні (каго
у выкана́нні хо́ру gesúngen [vórgetragen] vom Chor [ko:r]
вы́кананы
1. erfüllt; verwírklicht, dúrchgeführt (ажыцеўлёны); áusgeführt (здзейснены); vollzógen (прысуд);
2. (на сцэне
выкана́ўца
1. áusführende Peгsón; áusführendes Orgán;
выкана́ўца абавя́зкаў Stéllvertreter
выкана́ўца абавя́зкаў дырэ́ктара stéllvertredender Diréktor;
часо́вы выкана́ўца абавя́зкаў interimístisch
2. (артыст) Dársteller
выкана́ўца наро́дных пе́сень Vólksliedersänger