Verbum

эспадрані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які займаецца фехтаваннем на эспадронах.

эспадро́н, ‑а, м.

Вучэбная зброя, якая прымяняецца ў фехтаванні. // Спартыўная барацьба з гэтай зброяй. Спаборніцтвы па эспадрону.

[Фр. espadon ад ісп. espada — шпага.]

эспа́ндэр, ‑а, м.

Спартыўны снарад, які звычайна складаецца з дзвюх ручак, злучаных некалькімі рызінавымі шнурамі або спружынамі, для развіцця мышцаў рук, грудзей і спіны.

[Ад лац. expando — распасціраю, расцягваю.]

эспаньёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Кароткая і вузкая клінападобная бародка. Загаварыў [Р. Р. Шырма] ў віслыя вусы і сівую эспаньёлку рэчы, якія адразу зачаравалі нас. Караткевіч.

[Ад фр. espagnol — іспанскі.]

эспарцэ́т, ‑у, М ‑цэце, м.

Кармавая меданосная шматгадовая травяністая расліна сямейства бабовых. Калгас «Сцяг камунізма» пачаў вырошчваць бабовую культуру эспарцэт. «Беларусь».

[Фр. esparcette.]

эспарцэ́тавы, ‑ая, ‑ае.

Прыгатаваны з эспарцэту. Эспарцэтавае сена.

эспера́нта, нескл., н.

Штучная міжнародная мова, створаная польскім урачом Заменгофам у канцы 19 ст. на матэрыяле найбольш пашыраных еўрапейскіх моў.

[Ад фр. esperer — спадзявацца.]

эсперанты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто карыстаецца мовай эсперанта; спецыяліст па эсперанта.

эсперанты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да эсперантыст.

эсплана́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Незабудаванае месца паміж крапаснымі сценамі і гарадскімі збудаваннямі.

2. Плошча, участак зямлі перад якім‑н. вялікім будынкам.

3. Шырокая вуліца з алеямі пасярэдзіне.

[Фр. esplanade.]